Last updated: 2 ก.ค. 2567 | 5541 จำนวนผู้เข้าชม |
เช่อไป่เยี่ย (侧柏叶) คือ กิ่งและใบแห้งของพืชที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ Platycladus orientalis (L.) Franco วงศ์ Cupressaceae
ชื่ออื่น ๆ
เช่อไป่เยี่ย (จีนกลาง) เจ็กแป๊ะเฮียะ (จีนแต้จิ๋ว) Chinese Arborvitae Twig and Leaf, Platycladi Cacumen
ลักษณะภายนอก
เป็นกิ่งแตกแขนง ส่วนกิ่งแบน ส่วนใบเล็กรูปคล้ายใบเกล็ด เรียงตัวตรงข้ามสลับตั้งฉาก อยู่ติดลำต้น สีเขียวเข้มหรือสีเขียวอมเหลือง เนื้อเปราะ แตกหักง่าย กลิ่นหอมละมุน รสขม ฝาด และเผ็ดเล็กน้อย
แหล่งผลิตที่สำคัญ
ปลูกได้ทั่วไปในประเทศจีน
การเตรียมอิ่นเพี่ยน
1. เช่อไป่เยี่ย : กำจัดกิ่งที่แข็งและสิ่งแปลกปลอม
2. เช่อไป่เยี่ยถ้าน : คั่วเช่อไป่เยี่ยด้วยไฟระดับแรงจนผิวด้านนอกเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลไหม้ เนื้อในมีสีเหลืองไหม้
ฤทธิ์ของยาตามภูมิปัญญาการแพทย์แผนจีน
มีรสขมและฝาด เย็น เข้าสู่เส้นลมปราณปอด ตับ และม้าม
1. เช่อไป่เยี่ย : ทำให้เลือดเย็นและห้ามเลือด ขจัดเสมหะและระงับไอ ทำให้ผมงอกและมีสีดำ
2. เช่อไป่เยี่ยถ้าน : ทำให้คุณสมบัติเย็นเปลี่ยนเป็นสุขุม เสริมฤทธิ์ห้ามเลือดได้ดี
ขนาดและวิธีใช้
ต้มรับประทาน 6-12 กรัม ใช้ภายนอกในปริมาณที่เหมาะสม
* ข้อห้ามใช้ ข้อควรระวังในการใช้ *
-
เอกสารนี้เป็นลิขสิทธิ์และทรัพย์สินทางปัญญาของคลินิกหัวเฉียวแผนแพทย์จีน
ใช้เผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทานความรู้แก่ประชาชน
ห้ามคัดลอกในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตทุกกรณี
19 ก.พ. 2567
24 มี.ค. 2566
23 เม.ย 2567