Last updated: 2 ก.ค. 2567 | 9180 จำนวนผู้เข้าชม |
กว่างฮั่วเซียง (广藿香) คือ ส่วนเหนือดินที่แห้งของพืชที่มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Pogostemon cablin (Blanco) Benth.วงศ์ Lamiaceae (Labiatae)
ชื่ออื่น ๆ
กว่างฮั่วเซียง(จีนกลาง) กวั่งขักเฮียง (จีนแต้จิ๋ว) Cablin Patchouli Herb, Pogostemonis Herba
ลักษณะภายนอก
กิ่งทรงกระบอกสี่เหลี่ยม ผิวมีขนสั้นนุ่มปกคลุม เนื้อเปราะ
แตกหักง่าย กิ่งแก่เป็นทรงค่อนข้างกระบอกกลม ผิวสีน้ำตาล
อมเทา ใบเรียงตรงข้าม รูปไข่หรือรูปรี ปกคลุมด้วยขนสั้นนุ่มสี
ขาวอมเทาทั้งสองด้าน ขอบใบหยักซี่ฟันไม่แน่นอน มีกลิ่นหอม
เฉพาะตัว รสขมเล็กน้อย
แหล่งผลิตที่สำคัญ
มณฑลกว่างตง และไห่หนาน
การเตรียมอิ่นเพี่ยน
กำจัดรากและสิ่งแปลกปลอม แยกใบออกจากส่วนลำต้น ล้างลำต้นให้สะอาด ทิ้งไว้จนเนื้อนิ่ม หั่นเป็นท่อน ตากให้แห้ง แล้วรวมกับส่วนใบ
ฤทธิ์ของยาตามภูมิปัญญาการแพทย์แผนจีน
มีรสเผ็ด อุ่นเล็กน้อย เข้าสู่เส้นลมปราณม้าม กระเพาะอาหารและปอด กลิ่นหอมระเหยจะช่วยขับความชื้น ปรับสมดุลจงเจียว แก้อาเจียน แก้ไข้ที่เกิดจากการกระทบความร้อนชื้น
ฤทธิ์ของยาตามภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย
ใบพิมเสน (ใบแห้งของ P. cablin) : มีรสหอมเย็น ถอนพิษร้อน ดับพิษไข้ แก้ลม บำรุงหัวใจ
ขนาดและวิธีใช้ ต้มรับประทาน 3-10 กรัม
* ข้อห้ามใช้ ข้อควรระวังในการใช้ *
-
เอกสารนี้เป็นลิขสิทธิ์และทรัพย์สินทางปัญญาของคลินิกหัวเฉียวแผนแพทย์จีน
ใช้เผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทานความรู้แก่ประชาชน
ห้ามคัดลอกในเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตทุกกรณี
23 เม.ย 2567
19 ก.พ. 2567
24 มี.ค. 2566