"ไว่เคอ" 外科 ศาสตร์แพทย์จีน รักษาโรคและพยาธิสภาพภายนอก

คำว่า “อายุรกรรม” หรือ “แผนกอายุรกรรม” คิดว่าใครๆหลายคนน่าจะรู้จักกันดี แต่ทำไมการแพทย์แผนจีนถึงมี “อายุรกรรมภายนอก” อีก
โดยมีความแตกต่างจากอายุรกรรมปกติอย่างไร ?

ในทางการแพทย์แผนจีนแบ่งโรคของแผนกอายุรกรรมออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ โรคอายุรกรรมภายใน หรือที่เรียกในภาษาจีนว่า เน่ยเคอ（内科）และโรคอายุรกรรมภายนอกหรือที่เรียกในภาษาจีนว่า ไว่เคอ（外科）จากคำว่าภายในและภายนอก คิดว่าหลายๆคนก็คงพอจะเห็นภาพบ้างแล้วว่าอายุรกรรมภายนอกนั้นแตกต่างจากอายุรกรรมภายในอย่างไรบ้าง ?

แต่ในขณะที่อายุรกรรมภายนอกนั้น ยังเป็นอะไรที่คนทั่วไปไม่ค่อยคุ้นหูและยังไม่เป็นที่รู้จักมากนัก แล้วโรคของแผนกอายุรกรรมภายนอกมีขอบเขตการรักษาหรือได้แก่โรคอะไรบ้างล่ะ วันนี้จะขอเล่าท้าวความตั้งแต่สมัยก่อนให้ได้ฟังกัน

ในสมัยราชวงค์โจวในคัมภีร์ โจวหลี่（周礼：天官篇）ได้มีการแบ่งประเภทของการรักษาโรคต่างๆเป็นครั้งแรก ซึ่งอายุรกรรมภายนอกถูกจัดอยู่ในกลุ่ม หยางอี（疡医）เน้นรักษาโรคเกี่ยวกับผีหนอง แผลเปิด กระดูกหัก ฯลฯ

ในสมัยราชวงศ์หยวนและราชวงศ์ชิงหมิง มีการแบ่งประเภทของโรคในแผนกต่างๆละเอียดมากขึ้น ในสมัยนี้โรคเกี่ยวกับกระดูกหรือเส้นเอ็นถูกแบ่งแยกออกไปจากเดิม เน้นรักษาโรคฝีหนอง โรคผิวหนัง โรคทางทวารหนัก

ในสมัยราชวงศ์หมิงในคัมภีร์ไว่เคอหลี่ลี่（外科里例）ได้มีการบันทึกแบ่งแยกอย่างชัดเจนว่า “โรคฝีหนองต่างๆถือเป็นโรคภายนอก จึงให้ชื่อว่า อายุรกรรมภายนอก” ถือเป็นการใช้ชื่อแผนกว่า อายุรกรรมภายนอกเป็นครั้งแรก

ในคัมภีร์ไว่เคอเจิ้งจง（外科正宗） ของสมัยราชวงศ์หมิง และคัมภีร์หยางเคอซินเต๋อจี๋（疡科心得集）ได้มีการระบุขอบเขตของโรคอายุรกรรมภายนอกไว้ว่า นอกจากจะรักษาโรคฝีหนอง โรคผิวหนังและโรคทางทวารหนักแล้ว ยังรวมไปถึงโรคทางทรวงอก โรคบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ชาย โรคบริเวณลำคอ แขนขา ไปถึงโรคที่เกิดจากแมลง ไฟไหม้ ติ่งเนื้อ ฯลฯ

กล่าวคือ โรคอายุรกรรมภายนอก ได้แก่โรคที่เกิดขึ้นหรืออยู่ภายนอกของร่างกายที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา มีรูปร่างยืนยันได้และมีความจำเป็นต้องมีรักษาด้วยยาใช้ภายนอก เช่น ฝี หนอง โรคผิวหนัง โรคทางทวารหนัก โรคบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ชาย โรคทรวงอก โรคหลอดเลือดระดับตื้น ติ่งเนื้อ ก้อนเนื้อ โรคตา หู จมูก ปาก ลำคอ แผลไฟไหม้น้ำร้อนลวก โรคจากแมลงมีพิษกัดต่อยต่างๆ

แล้วโรคอายุรกรรมภายนอกของคลินิกการแพทย์แผนจีนหัวเฉียวรักษาโดยวิธีอะไรบ้าง เนื่องจากโรคอายุรกรรมภายนอกแบ่งแยกย่อยเป็นประเภทของโรคต่างๆ และสภาพร่างกายของผู้ป่วยมีความแตกต่าง ดังนั้นวิธีการรักษาของแต่ละโรคในผู้ป่วยแต่ละคนจึงมีความแตกต่างกัน แต่โดยหลักแล้วจะมีการรักษาโดย

1. การใช้สมุนไพรจีนสำหรับทาน (มีทั้งแบบสำเร็จรูปและแบบต้ม)
2. การใช้สมุนไพรจีนสำหรับใช้ภายนอก (มีทั้งแบบสำเร็จรูปและแบบต้ม)
3. การใช้หัตถการประเภทอื่นๆ ร่วม เช่น การฝังเข็ม รมยา ทุยหนา เป็นต้น

ในปัจจุบันโรคอายุรกรรมภายนอกที่รักษาด้วยการแพทย์แผนจีนแล้วให้ผลดีได้แก่